Ken je dat gevoel dat je niet wordt begrepen wat je ook probeert te zeggen. En dan denk je. ‘Laat maar je begrijpt het toch niet.’

Vaak ga je dan weg van je gevoel, van je eigen ik, die gezien en begrepen wilt worden.

Dat de ander je niet begrijpt is niet het echte probleem

Weggaan van je gevoel is de weg van de minste weerstand, van de minste pijn op dat moment. De pijn dieper in je, die je kent van vroeger. De afwijzing als je een keer niet gehoord, begrepen of gezien voelde. Keer op keer wordt dat weer aangeraakt in elke situatie in je leven.

Dat de ander je niet begrijpt is niet het echte probleem, ook al denk je vaak van wel. Het is de interactie die ontstaat en je diepe pijn raakt op dat moment. De pijn die al eerder is opgebouwd in je leven door minder leuke ervaringen.

De ander de schuld geven dat hij/zij jou niet begrijpt is weggaan bij jezelf en je werkelijke gevoel. Je legt de pijn die je voelt dan buiten jezelf. Je legt jouw leed dan namelijk bij de ander neer en die kan daar niks mee. Het is niet van hem of haar en hij/zij heeft daar ook geen verantwoordelijkheid over. Het is jouw eigen verantwoordelijkheid om hier mee om te gaan.

Soms is het makkelijk om je pijnlijke gevoelens bij de ander te leggen, zodat je er zelf niet geconfronteerd mee wordt, alleen los je hier niks mee op. In feite maak je de situatie vaak nog erger.

Blijf trouw aan jezelf

De kunst is om trouw te blijven aan je gevoel, aan jezelf. Benoemen dat jij je niet gehoord voelt en hoe jij je daardoor voelt. Bijvoorbeeld boos, verdrietig, verstikkend. Ongeacht of de ander je begrijpt, leer je hierdoor wel steeds meer jezelf begrijpen waarom je bepaalde dingen doet op een beslist moment. En zul je zien dat het steeds minder belangrijk is dat de ander je snapt, maar je zult ook zien dat de ander je juist beter gaat begrijpen als je het steeds meer gaat benoemen wat er echt is en jij trouw blijft aan jezelf.

Wil je meer weten?

Stuur je vraag naar: info@mirandabeuk.nl